Zo, vertel eens: hoe hebben we een topper zoals jij kunnen strikken?

Wat ik nog goed weet is dat ik op zoek was naar een stage en op de website van Synetic uitkwam. De nadruk op strength-based werken, kijken naar wat de persoon kan en vooral niet in een hokje geduwd worden, dat sprak mij meteen aan. Ik ben iemand die niet makkelijk in hokjes te vatten is.

Bij mij staat ‘Hersteldrang’ (Restorative) op nummer één. Dat herken ik ontzettend in mezelf. Ik kan problemen, op het werk en thuis, niet loslaten tot het opgelost is. Laat ik een voorbeeld geven. Er was sprake van een kritiek probleem bij een klant. Daar moest heel snel op ingesprongen worden. Voor mij voelde het heel natuurlijk om direct te handelen en de juiste mensen aan te haken en samen volle bak werken aan de oplossing. Voor de klant heel fijn en ik denk ook echt een kracht van Synetic. De keerzijde is dat ik al het andere werk moest laten vallen om dit op te lossen, maar in dit geval heel terecht.

Je vindt het dus fijn dat er vooral naar je eigen talenten gekeken wordt?

Ja! Zeker nu we zelfsturend zijn, kun je zelf bepalen hoe je je wilt ontwikkelen. Zie je een proces dat verkeerd loopt? Dan heb je de vrijheid om zelf in te grijpen. Begrijp me niet verkeerd. Ik moest hier in eerste instantie echt nog even m’n weg in vinden, maar zoals de organisatie nu is ingericht komt de manier van werken – net als ikzelf – goed tot z’n recht.

Kun je dat uitleggen? Hoe ervaar je dit zelf en hoe komt dit tot uiting?

Ik ben een jaar voordat we de transitie naar zelfsturing maakten ingestroomd en heb de hele overgang dus van dichtbij meegemaakt. Hiervoor waren we toch wat meer hiërarchisch gestructureerd. Je ging naar je manager of leidinggevende: met de vraag ‘wat kan ik gaan doen?’ ‘Ga daar maar aan werken’, stuurde een manager dan aan. Je had een stuk minder vrijheid in je werk, dat is nu wel écht anders.

De werkzaamheden zijn niet veranderd want ik deed al precies wat ik wilde, namelijk code schrijven. Wat veranderd is, is de manier waarop. Je hebt zelf de controle. Je kunt dingen aankaarten. Ik voel de vrijheid om met m’n collega’s, ook al hebben zij misschien meer ervaring, inhoudelijk in gesprek te gaan. Soms een beetje tegengas of juist een zetje vooruit geven. Die ruimte is er en dat voel je.

Dat je je comfortabel voelt blijkt wel, want na je stage ben je blijven ‘plakken’…

Ik heb best wel een ‘bewogen’ carrière gehad. Het is niet altijd overal een even goede match geweest. Zeker in de periode dat ik tijdelijk uit m’n studie ‘dropte’ heb ik dingen opgepakt waar ik toen nog niet helemaal aan toe was. Ik had een break nodig – en die nam ik niet. Ik had stabiliteit nodig. Dat heb ik gevonden bij Synetic en daar hecht ik ook veel waarde aan.

Voor mij is het veel belangrijker dat ik heel duidelijk voelde hoe betrokken en goed Synetic probeert met medewerkers om te gaan. Terwijl je zelf door wilt op het moment dat je even je rust moet pakken, zijn het je teamgenoten die je daarop wijzen. Mensen letten op elkaar.

Wat is voor jou de grootste strentgh van Synetic?

Hmm, dat is niet één aspect, het is veel meer een optelsom. De sfeer is heel prettig, er is ruimte om vragen te stellen, ruimte om fouten te maken. De enige harde eis waarmee alles staat of valt is goed communiceren.

We weten soms niet van ophouden. Daarom is het zo fijn als de mensen waarmee je werkt tegen je zeggen: ‘Neem ook je eigen tijd’. Op het werk, maar ook daarbuiten. We doen vaak dingen met elkaar, als bedrijf en als collega’s onderling, maar het is geen moeten. Je bent vrij om je eigen keuzes te maken, dat merk je.

Wat trouwens ook leuk is: binnen Team Enterprise zijn we nu ook gestart met uitjes met klanten organiseren. Leuk om het ook eens over iets anders dan werk te hebben met elkaar. En waardevol ook. Als je elkaar een beetje kent is het echt leuker en beter samenwerken, dat maakt de communicatie een stuk makkelijker.

Wat moeten jouw toekomstige collega’s verder over jou en Synetic weten?

Nou, en dan wordt het wat persoonlijk, maar ik wil het wel graag vertellen. Ik zit op het autistische spectrum. Daar ben ik open over. Ik ben iemand die zich graag inzet voor inclusiviteit rondom neurodiversiteit en zie mijzelf daarin ook als ambassadeur. Synetic maakt op inclusiviteit goede stappen, maar we zijn er nog niet. We kunnen hierin zeker nog groeien. De belangrijkste stap is al behaald: mensen durven open te zijn.

De volgende stap? Dan denk ik aan een aangewezen stilteruimte. Niet iedereen houdt van de kantoorradio. Het is een kwestie van geven en nemen en elkaars voorkeuren respecteren. We vinden elkaar onderling, we gaan het gesprek met elkaar aan en dat gaat goed.